محبی باسم الکربلائی تقدم :

الشاعر : احمد الذهبی

مقدمة عزاء لیلة 6 صفر 1438

الله ینطینی الصبر

مِن أشَیعک للگبر

آنه یا خویه امن أدفنک

أدفن اویاک العمر

مِن تِوَصّینی اعلی دفنک و إیدی لزمت چف ادیک

بُردَت اچفوف المحنه و الأمل ضیّعته بیک

روحی ما سَاوَت غلاتک من ردت بیها أشتریک

رایدک تسندلی ظهری و انکسر ظهری علیک

خویه تدری بکسرتی   مرتین ابدنیتی

من تروح اتمُرنی وحده   و عالنهر وحده التِمُر

آنه و انت بروح وحده اگلوبنه اینبضن سوه

بالزغر چنّه انتشارک حتی بأنفاس الهوه

عِطشَت اسنینی و لگیتک نهر بی عمری إرتوه

خویه من بعدک حیاتی تبقی ظلمه ابلا ضوه

لو ضلوعی امکسّره   و لا أراویک الثره

چِنت اتوسّد حنانک   بعدک اتوسّد جَمُر

لو یصح بیدی امن أغسلک چان أغسلک بالدمع

و ابرِمِش عینی امن أچَفنک و الدفن جوّه الضلع

ریت کون أنفاس روحی قبل روحک تنگطع

خویه و إحچایت یخویه اتموت لو ما تنسمع

لیل اللی فارِگ أخو   بارد و مابی دفو

و سلوة الفاگد له غالی   بس إلی ادموع الحُمُر

ما شفت راحه بحیاتی ماکو بین أیامی عید

عالچتف شایف مصایب بیهن ایذوب الحدید

جرح من ایروح أودعه جرح اتلگّاه جدید

عمری بین أحزانی عایش و الفرح کلش بعید

ودّعت حامی الحمه   و قبله راحت فاطمه

ابنَفِس بسمار الزچیّه   ضلعی بعدک یِنسُمُر

باچر لوحدی اویه زینب آنه و الهَم و العذاب

روحی وی دمعتها تنزل لو شفت دمعة عتاب

گلبی ما یحمل حزنها هیه ما تحمل غیاب

وین العزاز امن أهلنه ناموا بحضن التراب

هسه ودّعتی ضواچ   کربلا باچر وراچ

بالله شیسووی ابحیاته   الیوگع امن إیده بَدُر

الیمشی بجنازة أخیّه عثره نگلات الجِدِم

و الچتف بفراگه یتعب حتی من شیل الهِدم

نعشک ابیا حیل أشیله حیلی بعدک ینهدم

کلمه معناها یخویه ایگول آخ الینلچم

ودّعت بیک الوفه   یا أمیر العاطفه

و الأخو الفاگد أخیّه   ایشوف نجمات الظهر

للدفن لمّن خذیتک کلشی بعیونی ظلام

بینک و بین الشماته و بین رمیات السهام

لخاطر عیون الوصیّه نایم ابغِمدَه الحُسام

سیفی مِن ما رد علیهم یعرف انطیتک کلام

تدری مَیهِمنی العدد   لکن انطیتک وعد

سیفی الیتَرجِم کلامی   لو یصح بیدی الأمُر